Skrót historii parafii znajduje się na końcu tego tekstu.

Notatki z historii

W związku z uroczystością 25-lecia parafii, przedstawiamy cykl poświęcony najważniejszym wydarzeniom z naszej historii. Nie jest ona może zbyt długa, ale dla wielu nowo przybyłych mieszkańców, jak i dla młodszego pokolenia pozostaje raczej nieznaną. Nawet wymienienie nazwisk wszystkich Księży Proboszczów okazuje się niekiedy być dla młodych Parafian nie lada wyzwaniem – rocznica jest więc dobrą okazją, aby zapoznać się z zarysem wspólnych dziejów. W kolejnych numerach Naszej Parafii ukazało się 16 krótkich notatek o minionym ćwierćwieczu. Liczymy przy tym na wszelkie uwagi, dopowiedzenia i poprawki od osób pamiętających naszkicowane tu wydarzenia. A może ktoś zechce się podzielić wspomnieniami, szerzej opowiedzieć o swoich wrażeniach, o tym, co widział i w czym uczestniczył? Wszelkie relacje byłyby bezcenne. Każdy może zgłosić się do zakrystii lub kancelarii. Gorąco zapraszamy!

Część I Prehistoria

Tereny leżące obecnie w granicach parafii Św. Maksymiliana M. Kolbego zostały wydzielone z Parafii pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej w Józefowie (powstała w 1919 r.) oraz – w mniejszej części – Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Falenicy (powstała w 1934 r.). Zanim to nastąpiło, mieszkańcy Błot, Kolonii Błota, Świdrów i Górek chodzili na Msze Święte nie tylko do swojego kościoła w Józefowie, ale i do innych okolicznych parafii, jak Falenica, Zerzeń, czy Otwock-Kresy. Duże odległości do kościoła stanowiły nie lada wyzwanie, zwłaszcza zimą – samochodów było wtedy przecież znacznie mniej niż dzisiaj. Odkąd w 1961 r. władze PRL usunęły ostatecznie ze szkół nauczanie religii, sporym problemem stało się zorganizowanie lekcji dla wszystkich dzieci z okolicy, bez konieczności chodzenia kilku kilometrów przez las do Józefowa. Już od paru lat lekcje odbywały się w prywatnej kaplicy u pani Aliny Raue na Nowej Wsi. W 1957 r., przy okazji nieoficjalnej wizyty w parafii Józefów, kaplicę tę odwiedził Sługa Boży Prymas Stefan Kardynał Wyszyński.

Spośród katechizujących wikariuszy z Józefowa, warto wspomnieć ks. Marka Starowieyskiego, który na początku lat 60-tych zamieszkał nawet na dwa lata przy kaplicy, tu posługiwał i uczył dzieci. Ks. Starowieyski został w późniejszych latach filologiem klasycznym, światowej klasy specjalistą od literatury starożytnego Kościoła. Wykłada w warszawskich seminariach, na Uniwersytecie Warszawskim, Papieskim Instytucie Patrystycznym Augustinianum w Rzymie. Był naszym gościem podczas uroczystości odpustowych w 2012 roku.

Niestety, w parafialnej Kronice nie ma fotografii kaplicy z Nowej Wsi. Jeśli ktoś posiada takie zdjęcie – bardzo prosimy o wypożyczenie go w celu skopiowania dla parafialnego archiwum.

Notatki z historii – Część II – Kaplica przy ul. Ptasiej

W późniejszych latach lokale na nauczanie religii wynajmowali rodzicom najpierw państwo Komorowscy z Błot, potem państwo Zasuwa z Kolonii Błota. Przez 7 lat (1967-74) katechizował wikariusz z Józefowa Ks. Władysław Walczewski. Od 1971 r. lekcje odbywały się w małym domku przy ul. Ptasiej (obecnie ul. Ks. Malinowskiego) 41. Dom ten kupił Ks. Prałat Wincenty Malinowski, wieloletni proboszcz parafii Józefów. Ponieważ zachodziła obawa, iż władze państwowe mogą zablokować transakcję (występując z prawem pierwokupu do nieruchomości), trzeba było uciec się do podstępu. W porozumieniu z Księdzem troje Parafian – Zofia Wojtas, Tadeusz Talarek i Czesław Kamiński – nabyło działkę z domkiem jako współwłaściciele. Oficjalnie mówiono, że będzie się tam mieścić gabinet stomatologiczny, lub ferma drobiu. Gdy ta ostatnia propozycja spotkała się z niechęcią sąsiadów, z udawanym żalem domek przeznaczono na punkt katechetyczny.

Od początku stał się on solą w oku lokalnych władz i milicji, szczególny sprzeciw wzbudzało zwłaszcza odprawianie tam Mszy Św. Punkt został na cztery miesiące zamknięty i zaplombowany. Parafian i Księdza Malinowskiego wielokrotnie wzywano na przesłuchania. Wybudowanie później prowizorycznego zadaszenia nad ustawionymi przy oknie dziesięcioma ławkami (dla uczestniczących we Mszach Św.) zakończyło się karami pieniężnymi i rozbiórką konstrukcji. Dodatkowe przykrości sprawiała ponadto wielce uciążliwa lokatorka. Doszło nawet do kradzieży krzyża, a skład opału został pewnej nocy podpalony.

Notatki z historii – Część III – Plac pod budowę kościoła

Od 1974 r. w punkcie katechetycznym przy ul. Ptasiej (dziś Ks. Malinowskiego) 41, za zgodą kurii przechowywano stale Najświętszy Sakrament. Już wcześniej, w niedziele, święta i w dni, w które nauczano religii, odprawiano tu Msze Św.

Ks. Wincenty Malinowski i Parafianie bardzo pragnęli wybudowania na Błotach kościoła, ale działka była na to zbyt mała – według władz brakowało miejsca na parking. W 1980 r. znaleziono więc nowy plac, przy tej samej ulicy, pod numerem 34, który później odkupiono od kilku właścicieli. W 1979 r. – dziewięć lat od rozpoczęcia starań! – Urząd do Spraw Wyznań wydał zgodę na budowę kaplicy na Błotach. Ks. Malinowski nie myślał o kaplicy: polecił od razu przygotować plany kościoła i domu parafialnego.

Ks. Władysław Walczewski zapisał później w Kronice Parafialnej:

Mieszkańcy Błot pod przewodnictwem Stanisława Pawłowskiego przygotowali nowy dębowy krzyż, przewieźli go pod kościół w Józefowie. Dnia 05 kwietnia 1981 r. w niedzielę po południu w procesji z Józefowa panowie osiedla Błota i okolic wspomagani przez parafian z Józefowa na ramionach przynieśli ów nowy dębowy krzyż na plac budowy nowego kościoła. Trasa procesji ok. 3,5 km. O godz. 16:00 przyjechał na teren budowy z Warszawy ks. biskup Jerzy Modzelewski i poświęcił plac budowy i nowy krzyż. Ks. kanclerz Kurii Metropolitalnej w Warszawie ks. dr Zdzisław Król odprawił pierwszą Mszę św. na placu budowy a kazanie wygłosił ks. biskup. W ten sposób uroczyście rozpoczęliśmy budowę kościoła i plebanii na tym terenie.

Notatki z historii – Część IV – Dolny kościół

Budowa kościoła i plebanii rozpoczęła się w czerwcu 1981 r. Toczyła się ona dość szybko i w ciągu najbliższych miesięcy towarzyszyło jej kilka ważnych wydarzeń. 19 września 1982 r. ks. biskup Jerzy Modzelewski poświęcił i wmurował kamień węgielny pod budowę kościoła. Powiązano go z patronem tworzonej parafii – jest to bowiem odłamek gruzu z ruin Krematorium II w Brzezince (Birkenau).

24 października 1982 r. na mocy dekretu Prymasa Polski Kardynała Józefa Glempa powstał na Błotach ośrodek duszpasterski pod wezwaniem Św. Maksymiliana Marii Kolbego. Była to forma przejściowa w procesie powstawania parafii. Od tego momentu – choć nie można jeszcze mówić o formalnym utworzeniu parafii – wszelkie księgi, jak np. chrztów, czy małżeństw, prowadzono już na Błotach, a nie w Józefowie. Rektorem ośrodka został ks. Władysław Walczewski, który latem zamieszkał w baraku na placu budowy. 21 listopada 1982 r. ks. biskup Władysław Miziołek w uroczystej procesji przeniósł Najświętszy Sakrament z kaplicy przy ul. Ptasiej 41 do wybudowanego już dolnego kościoła, który również tego dnia poświęcił. Ks. Wł. Walczewski zapisał: Kościół na razie wygląda ubogo, brak ławek, posadzki, prowizoryczny ołtarz, ale jesteśmy u siebie. Od tego czasu wszystkie uroczystości: Msze święte, oraz nabożeństwa odbywają się w kościele dolnym. Warunki na razie są bardzo trudne. Zimą powietrze się skrapla i spadają krople wody na głowy ludzi. Kościół ogrzewamy trociniakiem, wiele razy się dymi, palą panowie, ale często sam ksiądz. Mimo to radość wielka, bo jesteśmy w kościele.

Notatki z historii – Część V – pierwszy rok w nowym kościele

19 grudnia 1982 r. zmarł w wieku 82 lat ks. prałat Wincenty Malinowski. Podczas drugiej wojny światowej przeżył pięcioletnią gehennę w niemieckich obozach koncentracyjnych Sachsenhausen i Dachau. Posługę proboszcza w Józefowie pełnił w latach 1947 – 1982. To on był inicjatorem utworzenia na Błotach parafii i przez wiele lat niezmordowanie o to zabiegał. Pięć lat po śmierci w kruchcie naszego kościoła odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową. Od 1991 r. ul. Ptasia, przy której zbudowano kościół, nosi nazwę Ks. Malinowskiego.

Po przeniesieniu Najświętszego Sakramentu do dolnego kościoła 21 listopada 1982 r. nastał czas, kiedy wszystko było po raz pierwszy. Pierwsze Boże Narodzenie i pierwsza Wielkanoc. Pan Marian Poreda przygotował pierwszą szopkę, a pani Genowefa Jankowska z sąsiadkami z Błot – pierwszy Grób Pański.

Pierwsza kolęda wykazała, że na terenie parafii mieszka 1370 osób (wierzących i niewierzących) – to jest 427 rodzin. 22 maja 1983 r. do I Komunii Św. przystąpiło 14 dzieci. Władze państwowe początkowo nie wyrażały zgody, aby procesja Bożego Ciała (2 czerwca) przeszła ul. Nadwiślańską; po sprzeciwie ludzi zmieniły zdanie. Warto zauważyć, że pierwszy odpust powstającej parafii – 14 sierpnia 1983 r. – przypadł w niespełna rok po kanonizacji Ojca Maksymiliana przez Jana Pawła II (10 października 1982 r.).

19 listopada 1983 r. parafię odwiedził Prymas Polski Kardynał Józef Glemp. Jak zanotowano w Kronice: W kościele dolnym wygłosił kazanie i poświęcił obraz Św. Maksymiliana oraz chorągiew. Pobłogosławił nasz trud budowy, pochwalił dzieło budowy i zachęcił księdza rektora [Wł. Walczewskiego] oraz wiernych do dalszej pracy.

Notatki z historii – Część VI – Budowa kościoła

Budowa kościoła i plebanii rozpoczęła się pod kierunkiem inż. Jana Zdunka w czerwcu 1981 r. Do zimy 1982 r. był gotowy kościół dolny. Przez kolejne lata w sezonie letnim trwały prace budowlane, zimą natomiast gromadzono materiały (cement, cegła, wapno, deski, stal zbrojeniowa, blacha itp.). Praca systematycznie postępowała naprzód. Jesienią 1984 r. została zalana betonem kopuła dachu.

Tak duże przedsięwzięcie wiązało się oczywiście z bardzo znacznymi kosztami. Początkowo budowę wspomagała finansowo parafia w Józefowie, m.in. przekazując na ten cel ofiary z kolędy 1980/81 i 1981/82 roku. Ksiądz Walczewski jeździł do innych parafii, gdzie głosił kazania i zbierał pieniądze. Pomagała również Kuria Warszawska. Od pierwszej kolędy (1982/83 r.) ofiary mieszkańców Błot przeznaczano na finansowanie budowy. Przez kilka lat ks. Władysław odwiedzał parafian po kolędzie także w wakacje, a przed Bożym Narodzeniem osobiście roznosił mieszkańcom opłatki. Trzykrotne wizyty Księdza Proboszcza w ciągu roku spotykały się z dużym zrozumieniem i wielką ofiarnością mieszkańców.

Bardzo dużo ludzi włączyło się w różny sposób w dzieło budowy, świadcząc swoim zaangażowaniem o wielkim pragnieniu posiadania na Błotach własnego kościoła. Wielu parafian, w tym fachowców, pracowało społecznie, bądź jedynie za część wynagrodzenia. Właściciele samochodów i furmanek służyli darmowym transportem. Parafianie kupowali często materiały budowlane na swoje nazwisko, gdyż ich oficjalny zakup przez Kościół napotykał na trudności. Wiele prac wykonano dzięki indywidualnym sponsorom.

Część VII – Wejście do górnego kościoła

6 października 1984 r. ksiądz biskup Kazimierz Romaniuk pierwszy raz udzielił w naszym kościele sakramentu bierzmowania. Przystąpiły do niego 42 osoby. Pierwsze zebranie Rady Parafialnej odbyło się 6 stycznia 1985 r. Prezesem Rady został Stanisław Pawłowski, a sekretarzem – Aleksy Kruk. Przez wiele lat ciało to, grupujące mężczyzn z poszczególnych osiedli leżących na terenie parafii, wspomagało kolejnych księży proboszczów przede wszystkim w dziele budowy kościoła. 21 września 1986 r. nasza wspólnota wzbogaciła się o pierwszy dzwon, odlany w ludwisarni Janusza Felczyńskiego z Przemyśla. Dzwon o imieniu „Maksymilian – Maria” (350 kg) zawisł na tymczasowej drewnianej dzwonnicy wybudowanej na schodach przy bocznych drzwiach do kościoła. W tym czasie katechizację w parafii rozpoczęła pani Maria Witkowska z Józefowa. Jej pomoc była bardzo cenna dla zajętego budową i codziennymi obowiązkami duszpasterskimi Księdza Proboszcza. Przeprowadzone tego roku liczenie wiernych wykazało 629 osób obecnych na dwóch Mszach Św., spośród których 89 przystąpiło do Komunii Świętej. Cały czas trwały intensywne prace budowlane, aby przed zimą wejść do górnego kościoła. Założenie to udało się zrealizować. 7 grudnia 1986 r. ksiądz biskup Kazimierz Romaniuk poświęcił górny kościół i uroczyście wprowadził do niego wiernych. Tym samym po czterech latach zakończył się przejściowy okres sprawowania liturgii w dolnym kościele.

Notatki z historii – Część VIII – Powstanie parafii

Na mocy dekretu Prymasa Polski Kardynała Józefa Glempa, jesienią 1982 r. na Błotach powstał ośrodek duszpasterski pod wezwaniem Św. Maksymiliana Marii Kolbego z rektorem ks. Władysławem Walczewskim. Podjęto pracę duszpasterską, założono księgi parafialne, przez następne lata trwała budowa kościoła i plebanii. Ten swoisty okres przejściowy „rodzenia się” parafii trwał z górą pięć lat. 24 maja 1987 r. ks. bp Władysław Miziołek wizytował rektorat. Jak zapisał ks. Walczewski: Po wizytacji ks. biskup wystawił nam jak najlepszą opinię. 1 marca 1988 r. – 25 lat temu – kolejny dekret Księdza Prymasa powołał do życia (od 15 marca 1988 r.) naszą parafię.

Józef Św. Rzymskiego Kościoła Kardynał Glemp

ze zmiłowania Bożego i z łaski Stolicy Apostolskiej Arcybiskup Gnieźnieński

i Warszawski, Metropolita, Legat urodzony, Prymas Polski

DEKRET

Dla słusznych przyczyn, po wysłuchaniu zdania Rady Kapłańskiej, na mocy kan. 515 Kodeksu Prawa Kanonicznego, niniejszym Dekretem erygujemy parafię pod wezwaniem św. Maksymiliana Kolbego w dotychczasowym ośrodku duszpasterskim przy kościele w miejscowości BŁOTA.

Do nowej parafii św. Maksymiliana Kolbego w Błotach przyłączamy:

Z parafii macierzystej Matki Bożej Częstochowskiej w Józefowie k. Otwocka – część terenu w granicach: od strony rzeki Wisły zaczynając – Górki, Dębinka za szosą, Świdry Małe, Nowa Wieś, Błota, Kolonia Błota – ul. Graniczna od ul. Wawerskiej do ulicy Lisiej /numery parzyste/, od ul. Lisiej do Nadwiślańskiej oraz obie strony ul. Granicznej.

Z Parafii Najśw. Serca Jezusowego w Warszawie-Falenicy: część terenu, którego granica przebiega od wschodu ulicą Poezji strona nieparzysta do przedłużenia ulicy Jagienki, w przedłużeniu ulicy Jagienki do Tawułkowej, ulicą Tawułkową do przedłużenia ulicy Małowiejskiej i od przedłużenia ulicy Małowiejskiej w prostej linii do Wału Miedzeszyńskiego.

Nowa parafia św. Maksymiliana Kolbego w Błotach należeć będzie do dekanatu anińskiego i będzie posiadała wszystkie prawa i przywileje, z jakich korzystają parafie Archidiecezji Warszawskiej oraz podlegać będzie wszystkim obowiązkom, jakie ciążą na tych parafiach.

Dekret niniejszy wchodzi w życie z dniem 15 marca 1988 r.

WARSZAWA, dnia 1 marca 1988 r.

[następują podpisy Kardynała Józefa Glempa i Kanclerza Kurii Księdza Zdzisława Króla oraz pieczęć Księdza Prymasa]

(Obecnie granica parafii przebiega nieco inaczej – część terenów przyłączono do erygowanej w 2008 r. parafii Dobrego Pasterza przy ul. Przewodowej w Miedzeszynie.)

Notatki z historii – Część IX – od powstania parafii do poświęcenia kościoła (1988-1994)

Choć liturgię sprawowano w górnym kościele już od grudnia 1986 r., przez kilka następnych lat trwały prace nad wykończeniem kościoła i uzupełnieniem jego wystroju. Wśród najważniejszych inwestycji można wymienić m.in.: ułożenie posadzki i boazerii, wstawienie dębowych drzwi, witraże, elewację, schody z piaskowca, budowę dzwonnicy. Uzupełniono wiele sprzętów, jak nowe ławki, żyrandole i kinkiety; ustawiono ołtarz główny i ambonę z marmuru. Od 1989 r. wiernych wzywa na modlitwę drugi dzwon, o imieniu „Jan Paweł II” (200 kg). Tak liczne inwestycje i zakupy nie byłyby możliwe bez bardzo ofiarnego finansowego wsparcia parafian. Ksiądz Prałat Władysław Walczewski zapisał w Kronice Parafialnej: Ludzie cieszą się, że w tak małej wspólnocie mogą tak dużo pomóc. W 1992 r. Ksiądz Proboszcz mógł już zrezygnować z letniej kolędy. Drugim organistą po Gabrielu Sosnowskim – twórcy parafialnego chóru – był w naszej parafii Tadeusz Osiak; od jesieni 1989 r. funkcję tę pełni Zbigniew Siekierzyński. W 1990 r. lekcje religii wróciły do szkół. 18 listopada tego roku Ks. Biskup Marian Duś poświęcił w naszym kościele krzyże, które zawisły później w Szkole Podstawowej nr 76 przy ul. Poezji oraz tablicę pamiątkową, poświęconą żołnierzom Armii Krajowej. 7 maja 1991 r. przeżywaliśmy drugą wizytę Księdza Prymasa Kardynała Józefa Glempa, który poświęcił witraże. Od 25 marca 1992 r. nasza parafia należy do nowo powstałej Diecezji Warszawsko-Praskiej.

Część X – Poświęcenie kościoła 25 września 1994 r.

25 września 1994 r., w obecności ponad 40 księży i licznie przybyłych wiernych, Ksiądz Biskup Kazimierz Romaniuk poświęcił wybudowany na Błotach kościół. Namaścił olejem ołtarz oraz ściany świątyni. Zostały tam umieszczone cztery znaki konsekracyjne (tzw. zacheuszki) w postaci białych marmurowych krzyży (w większych kościołach jest ich zazwyczaj dwanaście, na pamiątkę dwunastu apostołów), pod którymi w rocznice poświęcenia zapala się świece. Uroczystość tę poprzedziły pierwsze w dziejach naszej parafii Misje Święte w dniach 17 – 24 września 1994 r. Prowadzili je misjonarze Św. Rodziny: ks. Antoni Cholewa i ks. Władysław Marczyński. Ksiądz Proboszcz rozprowadził wśród parafian zaproszenia na misje wraz z ich programem. W połowie 1995 r. Ksiądz Prałat Władysław Walczewski został mianowany proboszczem parafii Świętej Trójcy w Kobyłce. Posługę duszpasterską w Józefowie pełnił łącznie ponad 22 lata: najpierw jako wikariusz w parafii Matki Bożej Częstochowskiej (1967-74 i 1980-82), a później na Błotach – jako rektor ośrodka duszpasterskiego (1982-88) i proboszcz naszej parafii (1988-95). W 1996 r. został mianowany honorowym obywatelem miasta Józefowa. Ksiądz Władysław zmarł po ciężkiej chorobie 22 sierpnia 1997 r. Został pochowany na cmentarzu w Józefowie, obok swoich rodziców Marianny i Walentego. W pierwszą rocznicę śmierci został w naszym kościele uhonorowany pamiątkową tablicą. W 2000 r. nazwę jednej z ulic obok kościoła zmieniono z Jeleniej na Księdza Walczewskiego.

Notatki z historii – Część XI – Ksiądz Jan Gastołek (1995-1997)

Latem 1995 r. Proboszczem naszej parafii został Ksiądz Jan Gastołek, który przyszedł na Błota z parafii Św. Michała Archanioła w Warszawie-Grodzisku. Wystrój nowo wybudowanego kościoła był jeszcze dość ubogi, brakowało też wielu sprzętów liturgicznych. Dzięki staraniom Księdza i materialnemu wsparciu Parafian, wnętrze kościoła znacznie się wzbogaciło, m.in. o marmurową chrzcielnicę i stół pod tabernakulum, czy witraż w kaplicy Matki Bożej. Obrazy Chrystusa Miłosiernego, Św. Józefa i Św. Michała Archanioła namalował Jan Molga. W prezbiterium zawisł krucyfiks z figurą Pana Jezusa. Został on wykonany w pracowni Jerzego Machaja; postać Chrystusa Ukrzyżowanego wyrzeźbił dr Andrzej Sitarski. Śpiew parafian i chóru uświetniają organy, których budowę zakończono w 1997 r. Na dzwonnicy zawisł ostatni, największy z naszych trzech dzwonów – „Matka Kościoła”. Waży on 580 kg i podobnie jak dwa poprzednie został odlany w ludwisarni Janusza Felsztyńskiego z Przemyśla. W 1997 r. Ksiądz Jan Gastołek został mianowany Proboszczem parafii Wieczerzy Pańskiej w Aleksandrowie. Obecnie jest kapelanem Domu Dziennego Pobytu dla Seniorów Caritas Diecezji Warszawsko-Praskiej im. Krystyny i Wiktora Powalskich przy ul. Starczewskiej w Falenicy (na terenie naszej parafii), pomaga również w pracy duszpasterskiej w parafii Matki Bożej Dobrej Rady w Miedzeszynie.

Część XII – Ksiądz Marek Doszko (1997-1999)

Trzecim Proboszczem parafii na Błotach został latem 1997 r. ks. Marek Doszko. W latach 1988 – 1996 był on misjonarzem w Papui-Nowej Gwinei. 10 sierpnia 1997 r. Ksiądz Marek wydał pierwszy numer gazetki parafialnej pod tymczasowym tytułem Nasza Parafia. Wśród proponowanych tytułów pojawiły się np.: Vox Maximilianum (łac. Głos Maksymilianowy), czy Małe Quo Vadis. Parafianom głosującym po niedzielnych Mszach Świętych najbardziej jednak przypadł do gustu pierwotny tytuł. Do połowy 2013 r. ukazało się już około 800 numerów Naszej Parafii. Wyremontowany dolny kościół stał się rychło miejscem spotkań Parafian, przy okazji na przykład Jasełek, czy Dnia Matki. 26 czerwca 1999 r. zmarł Ksiądz Docent Jerzy Nosowski. Przez sześć lat w każdą niedzielę dojeżdżał z Międzylesia do naszego kościoła, odprawiał Mszę Świętą i spowiadał. Ksiądz Nosowski był arabistą, specjalistą od problematyki islamskiej. Posługiwał się wieloma językami. Ks. Marek Doszko przeszedł z Błot do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Falenicy. Obecnie jest Proboszczem Parafii Matki Bożej Królowej Polski w Aninie i Dziekanem Dekanatu Anińskiego. Od 2004 r. jest Kapelanem Motocyklowego Rajdu Katyńskiego.

Notatki z historii – Część XIII – Ks. Marek Uzdowski (1999-2009)

 Ksiądz Marek Uzdowski przyszedł na Błota z parafii Rudzienko k. Kołbieli w 1999 r. Spośród wielu inwestycji Księdza Proboszcza należy wymienić zwłaszcza pokrycie w 2001 r. dachu kościoła miedzianą blachą oraz wykonanie kilka lat później elewacji plebanii. Ksiądz zadbał również o wystrój i oświetlenie kościoła; w 2009 r. zakupiono nowe ławki. Podczas obchodów Jubileuszu Roku 2000 odbyło się w naszym kościele wiele uroczystości, m.in. 14 września uroczyście wprowadzono relikwie Św. Maksymiliana. 16 grudnia 2002 r. Ks. Biskup Stanisław Kędziora oddał naszą parafię – na wzór Św. Maksymiliana – pod opiekę Matki Bożej. Z tym wydarzeniem związane jest umieszczenie figury Niepokalanej na frontonie kościoła. Przez kilka lat – poczynając od 14 kwietnia 2004 r. – działał przy naszym kościele Maksymilianowy Ośrodek Trzeźwościowego Wspierania Rodzin. W połowie 2009 r. Ksiądz Marek Uzdowski został Proboszczem parafii Św. Wacława w Warszawie.

Część XIV – Kult Św. Maksymiliana

Św. Maksymiliana Kolbego – męczennika Auschwitz – jako patrona zaproponował Parafianom Ksiądz Wincenty Malinowski. Już w dolnym kościele nad ołtarzem wisiał obraz Patrona. Jego wizerunek widnieje również na pierwszej z czterech chorągwi procesyjnych, ufundowanej w 1983 r. Z inicjatywy Księdza Marka Uzdowskiego sprowadzono od Ojców Franciszkanów z Niepokalanowa relikwie Patrona – włos z brody, którą Ojciec Maksymilian zgolił u klasztornego fryzjera na krótko przed aresztowaniem. Relikwie wprowadzono do naszego kościoła 14 września 2000 r. podczas uroczystej Mszy Świętej z udziałem Księdza Biskupa Stanisława Kędziory. Od tego czasu każdego 14 dnia miesiąca jest w naszym kościele adoracja Najświętszego Sakramentu oraz Msza Święta ku czci Patrona, zakończona ucałowaniem relikwii. Związane ze Św. Maksymilianem Rycerstwo Niepokalanej wzięło początek z powstałej pod koniec 1997 r. grupy modlitewnej prowadzonej przez Panią Teresę Grabską. Obecnie liczy 231 członków (w tym 17 odeszło już do wieczności), z których część – formacja druga (MI-2) – spotyka się co środy w dolnym kościele. Prezesem Lokalnego Stowarzyszenia „Rycerstwo Niepokalanej” jest Pani Krystyna Ławecka, prowadząca również Bibliotekę Parafialną. Rycerze zorganizowali już 70 autokarowych pielgrzymek do różnych polskich sanktuariów, wydają również comiesięczny biuletyn Nasze Rycerstwo. 14 grudnia 2008 r. Ksiądz Arcybiskup Henryk Hoser poświęcił sztandar parafialnej grupy Rycerstwa.

Część XV – Instytuty Życia Konsekrowanego i grupy parafialne

Ojcowie Szensztaccy są obecni na terenie naszej parafii od 1981 roku. 14 maja 1988 r. – a więc również 25 lat temu – Kardynał Józef Glemp poświęcił Sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej na Górze Syjon w Józefowie (ul. Nowowiejska). Ruch Szensztacki – w skład którego oprócz Ojców wchodzi jeszcze kilka wspólnot – założył w 1914 roku Sługa Boży O. Józef Kentenich w niemieckim Schönstatt (dzielnica miasta Vallendar koło Koblencji). Mimo własnej pracy duszpasterskiej Ojcowie od lat pomagają w posłudze duchowej w naszym kościele.
Niewielu mieszkańców wie, że przy ul. Nadwiślańskiej od 1957 do 2012 roku istniał dom Świeckiego Instytutu Dominikańskiego z Orleanu. O jego powstaniu – z obawy przed komunistycznymi władzami – wiedzieli jedynie ks. Wincenty Malinowski i Kardynał Stefan Wyszyński, który odwiedził i poświęcił dom 21 grudnia 1957 r. W domu mieszkało kilka pań, inne dojeżdżały na regularne spotkania. Ich powołaniem jest świeckie życie w świecie i praca w swoich zawodach, połączone z całkowitym poświęceniem się Panu Bogu. Obecnie do Instytutu należy w Polsce ponad 40 pań.

Poza wspomnianym w poprzednim odcinku Rycerstwem Niepokalanej, przy naszym kościele działa jeszcze kilka grup parafialnych. Najstarszą jest Żywy Różaniec, na który składa się siedem róż (w tym jedna męska). Pierwszą różę jeszcze w kaplicy przy ul. Ptasiej założyła Jadwiga Wojciechowska, która przez wiele lat była Główną Zelatorką. Obecnie funkcję tę pełni Barbara Jankowska.

„Miejsko-Parafialny Chór Mieszany Schola Cantorum Maximilianum” pod dyrekcją Zbigniewa Siekierzyńskiego powstał w 1991 roku. Zdobywał nagrody i wyróżnienia w licznych konkursach, nagrał również trzy płyty. Nasi chórzyści są szczególnie dumni z udziału we mszach świętych odprawianych przez Jana Pawła II i Benedykta XVI podczas ich wizyt w Warszawie w 1999 i 2006 roku. Dzięki zaangażowaniu kilku pań, m.in. Wandy Bromińskiej, w 1993 roku powstała biblioteka parafialna. W każdą niedzielę prowadzi ją na plebanii Krystyna Ławecka. W 1997 roku utworzono Koło Przyjaciół Radia Maryja. Pod przewodnictwem Aliny Ziegler Koło wspiera w różny sposób działalność ewangelizacyjną Radia Maryja i Telewizji Trwam, organizuje również wspólne pielgrzymki. W ostatnim czasie rozpoczęły formację: Domowy Kościół, Krąg Biblijny i Caritas.

Notatki z historii – Część XVI – od historii ku teraźniejszości

W połowie 2009 roku proboszczem naszej parafii został ksiądz kanonik Ryszard Guzowski. 19 września 2010 r. obchodziliśmy 10. rocznicę sprowadzenia do kościoła relikwii św. Maksymiliana. W 2010 i 2011 roku na terenie przed kościołem położono kostkę brukową. Ksiądz Kanonik po odejściu na emeryturę zamieszkał w domu rodzinnym w Żyrardowie (parafia pw. św. Karola Boromeusza). Szóstym proboszczem w dziejach Błot został w 2011 roku ks. Robert Pawlak, dotychczasowy ojciec duchowny w Wyższym Seminarium Duchownym naszej diecezji. Rok 2013 naznaczony jest obchodami 25 rocznicy powstania parafii. Jest z czego być dumnym, warto uroczyście świętować okrągły jubileusz. Ze wspólnej historii wyrasta bowiem nasza teraźniejszość, a znając własne dzieje możemy dalej budować wspólnotę i świadomie tworzyć jej przyszłe losy.

——————————————————————————————————————————

W skrócie

Parafia Świętego Maksymiliana Kolbego została erygowana 1 marca 1988 roku przez Kardynała Józefa Glempa. Należała wtedy do Archidiecezji Warszawskiej. Od 25 marca 1992 roku wchodzi w skład nowo utworzonej Diecezji Warszawsko-Praskiej. Parafia Świętego Maksymiliana w Józefowie – Błotach powstała z inicjatywy ówczesnego proboszcza parafii Józefów Ks. Wincentego Malinowskiego. W roku 1979 władze państwowe wydały pozwolenie na budowę kaplicy na Kolonii Błota. W listopadzie 1980 roku ogrodzono teren budowy i przywieziono barak budowlany. 5 kwietnia 1981 roku w niedzielę ustawiono na placu budowy duży dębowy krzyż, a Ksiądz Biskup Jerzy Modzelewski poświęcił krzyż i plac budowy. Pod koniec czerwca 1982 roku po przejściu księdza Malinowskiego na emeryturę, pracę nad budową kościoła i tworzenie ośrodka duszpasterskiego przejął wikariusz parafii Józefów ks. Władysław Walczewski. W październiku 1982 roku zatwierdzono Ośrodek Duszpasterski w Józefowie – Błotach. 19 września 1982 roku miało miejsce poświęcenie i wmurowanie kamienia węgielnego pobranego z pieca krematoryjnego Krematorium II w Brzezince. Uroczystości tej przewodniczył Biskup Jerzy Modzelewski. Uroczystej konsekracji kościoła dokonał Ordynariusz Diecezji Warszawsko–Praskiej Biskup Kazimierz Romaniuk 25 września 1994 roku w obecności budowniczego kościoła i pierwszego proboszcza parafii Ks. Władysława Walczewskiego, przybyłych księży i licznych parafian. Ks. Walczewski w roku 2005 został przeniesiony do parafii Świętej Trójcy w Kobyłce, a kolejnymi proboszczami parafii byli:

• Ks. Jan Gastołek 1995 -1997
• Ks. Marek Doszko 1997 – 1999
• Ks. Marek Uzdowski 1999 – 2009
• Ks. Ryszard Guzowski 2009 – 2011
• Ks. Robert Pawlak 2011 – 2014

Obecnie proboszczem parafii jest ks. Przemysław Ludwiczak.